Firma, która po raz pierwszy wypuściła modafinil, Cephalon Inc, wymienia zespół Stevensa-Johnsona jako możliwą niepożądaną reakcję na lek.
Podczas jednego badania klinicznego stwierdzono, że u jednego pacjenta wystąpił ten stan.
Od tego czasu nie udokumentowano przypadków choroby w odpowiedzi na modafinil. Jednak ciężkość tej reakcji alergicznej jest powodem, dla którego ważne jest poznanie i zrozumienie jej wczesnych objawów.
W tym artykule podzielimy się wskazówkami i trikami, aby upewnić się, że ci się to nie przytrafi.
Czym jest zespół Stevensa-Johnsona? Jak ważne jest to? Jakie jest prawdopodobieństwo jego rozwoju?
Co to jest Modafinil?
Modafinil jest lekiem na receptę do leczenia narkolepsji i innych zaburzeń snu.
Nakazuje mózgowi wejść w stan czuwania i czujności. Ułatwia to uczniom i wysoce produktywnym osobom znaczną poprawę ich pracy.
Zasadniczo, Modafinil służy do zwiększenia jakości czasu pracy dostępnego w ciągu dnia, opóźniając początek zmęczenia. Po zażyciu modafinilu ludzie często wyłączają się na kilkanaście godzin ciągłej pracy.
To świetna wiadomość dla osób zbliżających się do terminów i potrzebujących zwiększyć wydajność, aby ukończyć projekt. Inni używają tego leku do przygotowania się do trudnego egzaminu, często długiego w nocy.
W przeciwieństwie do popularnych „leków do badań”, takich jak Adderall i Concerta, modafinil ma wartość dodaną w zwiększaniu poziomu dopaminy w mózgu.
Ten neuroprzekaźnik często występuje w niskich stężeniach u ludzi z niedoborem uwagi. Jest to częste odkrycie u osób cierpiących na choroby takie jak ADD lub ADHD.
Zwiększając stężenia dopaminy, modafinil może pomóc zwiększyć naszą zdolność do skupienia się na jednym zadaniu na raz, nie stając się tak łatwo rozproszonym lub niemotywowanym.
Gdzie kupić Modafinil?
Istnieje kilka sposobów na uzyskanie modafinilu dla siebie.
Możesz udać się do lekarza i dostać ten lek na receptę, ale musisz mieć dobry powód, aby otrzymać przepis.
Inną opcją jest zakup modafinilu od sprzedawcy internetowego, takiego jak MODAFINIL-SKLEP.COM.
Te źródła oferują modafinil i chętnie prześlemy je do Ciebie bez recepty.
Nawet osoby posiadające ważne przepisy często korzystają z tej metody, ponieważ może zaoszczędzić im tysiące złotych rocznie w porównaniu z lokalnymi aptekami. Jest to możliwe dzięki sprzedaży generycznych wersji leku, która zwykle kosztuje od 6 do 10 zł za pigułkę.
I odwrotnie, marki takie jak Provigil lub Nuvigil mogą kosztować od 30 do 50 USD za tablet.
Czym jest zespół Stevensa-Johnsona?
Teraz, gdy już wiemy, dlaczego ktoś byłby zainteresowany przyjmowaniem modafinilu, przejdziemy do zespołu Stevensa-Johnsona i tego, jak jest on powiązany z modafinilem.
Zespół Stevensa-Johnsona (SJS) to ciężka reakcja alergiczna skóry.
Wczesne objawy są podobne do grypy, objawiają się gorączką, pieczeniem oczu, bólem gardła i bólem części ciała. Skóra czasami zaczyna się palić dzień lub dwa po rozpoczęciu rozwoju.
Wreszcie objawy stają się ciężkie, w tym owrzodzenia skóry i bolesne wysypki, które rozprzestrzeniają się po całym ciele.
Wysypka pokrywa skórę w postaci pęcherzy i może być bardzo bolesna.
Wrzody zaczynają tworzyć się wokół błon śluzowych, prawie zawsze pokrywając usta i język. W skrajnych przypadkach takie owrzodzenie może spowodować niezdolność do jedzenia lub picia bezboleśnie.
Podobne wrzody występują również w obszarach intymnych.
Jakie są przyczyny zespołu Stevensa-Johnsona?
Zespół Stevensa-Johnsona jest uważany za wynik dysfunkcji układu odpornościowego. Jest to reakcja alergiczna na niektóre leki lub organizmy zakaźne.
Uważa się, że jest to reakcja nadwrażliwości typu 4, co oznacza, że jest to opóźniona reakcja alergiczna. Ten rodzaj alergii może trwać kilka dni, aż do całkowitego rozwoju.
Zazwyczaj objawy zaczynają pojawiać się około 4 do 28 dni po początkowej ekspozycji na czynnik chorobotwórczy. To sprawia, że szczególnie trudno jest określić, co spowodowało ten stan.
W porównaniu z innymi formami alergii reakcje typu IV nie obejmują przeciwciał, które są częstszą przyczyną objawów alergicznych.
Jeśli ktoś odczuwa reakcję alergiczną na zastrzyki pszczół lub orzeszki ziemne, objawy wynikające z nich są spowodowane reakcją alergiczną.
Zamiast tego zespół Stevensa-Johnsona wiąże się z problemem samych komórek. Uwalniają chemiczne przekaźniki, które powodują rozległe zniszczenie tkanki skóry.
Najczęstszymi przyczynami tej choroby są leki. Z zespołem Stevensa-Johnsona wiąże się do 100-200 różnych leków.
Wśród zwykłych winowajców należą:
- Lamotrygina (lek przeciwdrgawkowy)
- Tetracyklina (antybiotyk)
- Karbamazepina (lek przeciwdrgawkowy)
- Allopurinol (leki przeciw podrażnieniom)
- Barbiturany (leki przeciwlękowe)
- Antybiotyki sulfonamidowe (antybiotyk)
- Newirapina (lek przeciw HIV)
- Modafinil (lek stosowany w leczeniu narkolepsji)
Zobacz pełną listę leków, które były związane z zespołem Stevensa-Johnsona.
Inne przyczyny tego stanu obejmują zakażenia, takie jak mykoplazmowe zapalenie płuc lub cytomegalowirus.
W wielu przypadkach (około połowy wszystkich przypadków) przyczyna nie jest określona.
Niektóre czynniki mogą pomóc przewidzieć prawdopodobieństwo rozwoju tego stanu. Obejmuje to kilka odkryć genetycznych niedawno odkrytych przez naukowców, które można wykorzystać do identyfikacji osób, które mogą powodować tę chorobę.
Ludzie z chorobami autoimmunologicznymi (takimi jak stwardnienie rozsiane, toczeń rumieniowaty układowy lub astma) lub HIV są znacznie bardziej narażeni na rozwój tej choroby.
Czy ta choroba jest niebezpieczna?
Istnieją pewne komplikacje, które mogą wynikać z zespołu Stevensa-Johnsona, w tym odwodnienie, infekcje, zapalenie płuc i niewydolność narządów.
Związana z tym śmiertelność wynosi około 5 do 10%.
W większości przypadków skóra zatrzymuje pęcherze i odrasta normalnie przez kilka miesięcy.
Jak często występuje zespół Stevensa-Johnsona?
Na szczęście zespół Stevensa-Johnsona występuje bardzo rzadko, dotyka tylko 1 lub 2 osoby na milion.
Osoby o wyższym ryzyku rozwoju tego stanu obejmują:
- Mężczyźni (mniej więcej dwa razy częściej niż kobiety)
- Ludzie pochodzenia chińskiego Han
- Ludzie pochodzenia tajlandzkiego
- Ludzie z chorobą autoimmunologiczną
- Pacjenci z HIV
Niektóre testy (testy genetyczne HLA-B * 15: 02 i CYP2C9 * 3) mogą być przeprowadzone w celu określenia ryzyka wystąpienia choroby w tych populacjach.
Kraje takie jak Singapur, Hongkong, Tajwan, Chiny kontynentalne i Tajlandia już przeprowadzają badania genetyczne, zanim pozwolą ludziom narażać się na ryzykowne leki, takie jak modafinil lub niektóre antybiotyki.
Jak leczy się zespół Stevensa-Johnsona?
Leczenie zespołu Stevensa-Johnsona zwykle wymaga hospitalizacji.
Pacjentów umieszcza się w specjalnej jednostce – w wydziale oparzeń lub na oddziale intensywnej opieki medycznej – i poddaje się objawowemu leczeniu bólu i wtórnemu zapobieganiu zakażeniom.
Dopóki stan się nie poprawi, leki przeciwhistaminowe, antybiotyki, terapie immunoglobulinowe i środki przeciwbólowe są stosowane w ciągu najbliższych kilku tygodni.
Jeśli czynnik chorobotwórczy zostanie zidentyfikowany i wydalony przed pojawieniem się wysypek i pęcherzy, większości objawów zespołu Stevensa-Johnsona można uniknąć przed hospitalizacją.
Czas trwania leczenia może trwać do trzech miesięcy.
Jak zapobiegać zespołowi Stevensa-Johnsona?
Chociaż zespół Stevensa-Johnsona jest niezwykle rzadki, jest kilka rzeczy, które możesz zrobić, aby zapobiec rozwojowi tego stanu.
1. Ocena ryzyka
Najlepszym sposobem uniknięcia tego jest właściwa ocena ryzyka.
Jeśli masz HIV lub jakiekolwiek schorzenie autoimmunologiczne, ważne jest, aby najpierw porozmawiać z lekarzem przed rozpoczęciem stosowania modafinilu lub innych leków związanych z ryzykiem zespołu Stevensa-Johnsona.
Poza tym, istnieją pewne testy genetyczne, które naukowcy zidentyfikowali czynnik (znacznik) za rozwojem zespołu Stevensa-Johnsona.
W populacjach wschodnioazjatyckich najlepszą metodą jest przetestowanie wariantu genetycznego o nazwie HLA-B * 15: 02.
U rasy kaukaskiej badany jest nieco inny marker zwany HLA-B * 57: 01 lub HLA-B * 58: 01.
Markery te mogą być dobrym wskaźnikiem poziomu ryzyka u ludzi, aby rozwinąć stan, zanim jeszcze wystąpi.
Przeczytaj więcej o tych testach tutaj.
2. Zacznij od modafinilu w małych dawkach
Jeśli objawy zespołu Stevensa-Johnsona pojawią się wcześnie (pieczenie oczu, objawy grypopodobne, gorączka, swędzenie skóry) i przestaniesz przyjmować lek, możesz zapobiec pojawieniu się najgorszych objawów choroby.
Z tego powodu zaleca się rozpoczęcie od mniejszej dawki modafinilu, jeśli zacznie się go przyjmować po raz pierwszy, przed stopniowym zwiększaniem dawki.
Zaprzestać przyjmowania leku natychmiast po wystąpieniu objawów zespołu Stevensa-Johnsona.
Zaleca się rozpoczęcie od dawki około 100 mg modafinilu w pierwszych dniach, a następnie zwiększenie dawki do 200 mg lub 400 mg na dobę, w zależności od tego, jak się czujesz.
Zaleca się również, aby nie przyjmować modafinilu codziennie w pierwszym tygodniu stosowania.
Zamiast tego staraj się go używać co drugi dzień lub rzadziej, a następnie zacznij od tego budować, gdy już wiesz, jak to wpływa na ciebie i jak go tolerujesz.
Czy powinienem się martwić o zespół Stevensa-Johnsona?
Chociaż zespół Stevensa-Johnsona jest bardzo poważnym schorzeniem, jest mało prawdopodobne, aby rozwinął się z tobą.
Jeśli nie masz czynnika predysponującego, takiego jak choroba autoimmunologiczna, HIV lub masz specyficzny czynnik predysponujący genetycznie, prawdopodobnie nie doświadczysz zespołu Stevensa-Johnsona.
Ale jeśli jest to coś, co Cię martwi i uniemożliwia wypróbowanie modafinilu, poinformuj o tym lekarza. Potrafi wyposażyć Cię w testy genetyczne, które mogą sprawdzić znane zmiany genetyczne związane z tym stanem.
Pamiętaj, że zespół Stevensa-Johnsona zawsze pojawia się stopniowo, więc będziesz musiał poczekać kilka dni, zanim będziesz absolutnie pewien, że nie ma dla ciebie ryzyka.